„Ik kom uit een gezin van vijf: ik ben de oudste en heb een broertje en een zusje. Mijn vader was engineer, een willie wortel die machines ontwikkelde. Een echte ondernemer. Mijn moeder werkte als pedagogisch behandelaar. We woonden in een mooi huis aan de Gronausestraat en hadden het altijd goed. Totdat mijn vader negen jaar geleden plotseling overleed. Hij viel neer tijdens een vakantie in Spanje. 60 jaar oud. Ik was net zelf voor het eerst vader geworden. Zijn dood hakte erin.”
„Ondernemen is hard werken. En toch wilde ik op jonge leeftijd al een eigen bedrijf. De meest gestelde vraag is nu: Hoe kreeg je dit allemaal voor elkaar?”
„Mensen vinden tof wat ik doe. En als ik eerlijk ben voel ik me hier in mijn loods vol speelkranen, graafmachines en metershoge insecten en ijstijdbeelden als een kind in een snoepwinkel. Ik ben eigenlijk een groot kind dat alleen maar leuke dingen doet. Maar de keerzijde van ondernemen ken ik ook. Ik denk wel eens dat mijn vader aan stress ten onder ging. Dat mag mij niet gebeuren.”
„We zijn er nog niet over uit wie het eerste contact legde, maar mijn vrouw en ik leerden elkaar kennen via Hyves. Dat is alweer bijna twintig jaar geleden. We zijn heel verschillend en toch werkt het. Ik ben druk, impulsief en neem graag risico’s, Marleen is rustig en overdenkt alles veel beter. We vullen elkaar goed aan. Een zakenpartner heb ik daarom nooit nodig gehad. Marleen en mijn dochters houden me scherp.”
„Als marketeer moet je opvallen. Ik had in mijn studententijd een geweldig baantje bij een bejaardentehuis, maar op mijn cv moest meer staan. Overal waar ik voor een stage solliciteerde miste ik ervaring. Voor mijn afstuderen wilde ik daarom iets geks doen. En zo kwam ik als Tukkertje bij Playboy terecht. Daarna kon ik aan de slag als marketing manager bij een beursgenoteerd uitzendbureau en uiteindelijk bij Burgers’ Zoo. Ik was de enige marketeer in Nederland die vanuit zijn kantoor uitzicht had op pinguïns. De mooie verhalen lagen daar voor het oprapen. Een pinguïnhomokoppel. Een unieke gorillatweeling. Wat een geweldige tijd!”
„Zomer 2019. Onze dochters waren jong en ik vond dat er voor kinderen weinig te doen was in Enschede. We hadden bij Burgers’ Zoo net een tentoonstelling gehad met dino’s. Wat als ik die levensgrote bewegende replica’s op Vliegveld Twenthe kon krijgen? Dat plan haalde de voorpagina van de krant en toen dacht ik: shit, nu kan ik niet meer terug. Die zomer trok Dinopark Twente gedurende zes weken zo’n 30.000 bezoekers. Eén evenement, dat was de bedoeling. Nu is het een fulltimebaan.”
„In de marketing is alles datagestuurd en hebben we het allemaal over AI. Maar ik ben een emotiemens. Ik wil kinderen een onvergetelijke levenservaring meegeven. Dan hoor ik een jochie zeggen: ‘Opa, dit was de mooiste dag uit mijn leven!’ Een bezoek aan ons dinopark was zijn verjaardagscadeau. Dat ventje denkt later nog terug aan dit moment. Of ik zie een oud-klasgenoot met haar gezin in het park. Ze was ziek en overleed een week later. Dit was waarschijnlijk hun laatste gezinsuitje. Daar word ik emotioneel van.”
„Werk jij wel? Ook die vraag krijg ik geregeld. Ik sta inderdaad vaak aan het schoolplein of op het hockeyveld bij de meiden. Ik probeer elke donderdag- en vrijdagmiddag vrij te zijn. Dat wil ik graag en ik zorg ervoor dat het lukt. Die plekken zijn trouwens ook mijn graadmeter. Als ze op het schoolplein van de Alfonsusschool enthousiast zijn over mijn evenementen dan weet ik dat het goed zit.”
„Met het geld dat ik overhield van mijn eerste evenement kocht ik dertig grote insecten uit China, zoals een lieveheersbeestje van 2 meter. De container was nog niet binnen en corona brak uit. Daar ben ik dan wel even beroerd van. Of ik had net weer zestig dino’s op het vliegveld neergezet en dan regende het vier van de vijf weken. Een evenement kan nog zo mooi zijn opgezet, maar je hebt dan wel financiële pijn. Dat gevoel neem ik mee naar huis en dan ben ik niet altijd de leukste vader.”
„Ik heb een jaarkaart van FC Twente. Die wedstrijden in Vak-P noem ik mindfulness voor mannen. Als je vijf weken lang een grote theaterproductie neerzet met gehuurde dino’s en een toplocatie, dan is dat stressvol. Dat gejaagde gevoel raak ik kwijt in De Grolsch Veste. Of door zelf te sporten. Ik kickboks bij Centurion en hockey bij EHV. En ik moet van de meiden thuis ook geregeld nog even een rondje hardlopen om af te koelen, haha.”
„Het beste advies kreeg ik van mijn vader. ‘Begin niet meteen als ondernemer, maar ga eerst ergens werken. Leer daarvan en bouw je netwerk op’. Dat kan ik iedereen aanraden. Ik krijg nu zelfs aanvragen uit het buitenland voor educatieve evenementen, maar ik onderneem gewoon het liefst in Twente. Wat had ik het mooi gevonden als die ouwe dit allemaal nog had gezien. De meiden nog had gekend. Misschien kijkt-ie wel mee.”
Het gehele artikel is te lezen op https://www.tubantia.nl/enschede/het-succesverhaal-van-tim-lammers-39-van-tukkertje-bij-playboy-tot-baas-van-een-dinopark~ab10ffdb/
Foto credits Cees Elzenga